La cēşa ed Sân Chêrel

La facêda

Da Via Toschi ' s’ a 's vôlta in Via Sân Chêrel a dréta,  sòta al purdghêl lughê in mèş a chiêter stâbil, a gh'é l'uratôri di Sânt Chêrel e Ègta, ciamê ed sôlit Cēşa ed Sân Chêrel.

An n' é mìa fâcil cgnòsrel in mèş al cà cunfinânti, se mìa per la curvadûra ed l' âbsida ind la pêrt ed drêda ch' la dà in Via Manfredi o se mìa èser da cl'êtra pêrt ed Via Sân Chêrel e guardêr in êlta la facêda in dóv' a 's vèd l'êrch e dō néci vōdi. Ind l' istès pôst, int l'857, a 'gh' ēra un uratôri dedichê a Sân Faustèin. La dèdica ed l'uratôri a sté Sânt l'é testimuniê dal fât che, incòra int al 1315, al nòm ed Via Sân Chêrel, dal dé d' incō, l'ēra Via Sân Faustèin.

Int al 1549 la cēşa la vîn dedichêda a Sânt' Ègta e sōl int al 1639, cun l'aquést ed l'ûratōri da pêrt ed la Cunfratêrnita ed Sânt' Ègta, a vîn zuntê la dèdica a Sân Chêrel.

Int al 1662, la Cunfratêrnita ed Sân Chêrel e Sânt' Ègta, la fà restarvêr la cēşa a Girolamo Beltrami só disègn ed Bartolomeo Luigi Avanzini (1608–1658), autōr tra l'êter dal progèt dal palâs Duchêl ed Mòdna.

Int al 1826 l'é al pôst ed l'arnêda Cunfratêrnita ed l' Invensiòun ed Sânta Crōş, ciamêda "ed la Môrt".

Dôp divêrs pasâg ed proprietê e cambiamèint 'd ûş, adèsa la cēşa l'é scunsacrêda ed proprietê ed la Cória ed Rèz.

Ind la facêda an 's vèd quêşi pió l' afrèsch ch' al figûra Sânt' Ègta. A i lê ed la pôrta d'ingrès dō lâpidi dal Setsèin in mêlmer arcôrden Orazio Colombo e Sebastiano Camuncoli.

A l'intêren, cun clòuni retangolêri e curnişòun in stóch, an n'é mìa dubê, l' altêr l'é in lègn dorê e a gh'é divêrs quêder dal XVII e XVIII sècol. Armâgnen,  mìa tânt bèin tgnûdi, quâter stâtvi in stóch che rapreşèinten la Giustésia, l' Amzûra, la Prudèinsa e la Fôrsa.

Da pôch restarvêda, dal vôlti la vîn avêrta per dal mòstri mìa tânt grôsi.